جهانِ امروز، شتابمند است.
عقربهها بیدرنگ ما را به جلو میرانند.
و لحظهها، پیش از آنکه «زیسته» شوند، «سپری» میشوند.
در این هیاهویِ بیپایان، ایستادهایم تا از حقیقتی دیگر سخن بگوییم.
معتقدیم که «معنا»، جوهرهی زندگی آدمیست.
زیرا که«معنا»ست که میوهای همچون «امید» را ثمر میدهد؛ و امید، همان چیزیست که در روزگار امروز، در کمی اوفتاده است. گویی در میانهی این شتاب، باید باور کنیم که «درنگ»، کمیابترین داراییِ انسانِ مدرن است؛ درنگی که در خلوتِ درون و بیزمانی سپری شود و جانِ آدمی را به گوهر «معنا» بیآراید.
درنگ، توقف نیست؛ که عمیق شدن در خویشتن است.
درنگ با جانِ آدمی همان کار را میکند که آب بر بسترِ قهوه؛
شبیه به لحظهی جادوییِ «شکفتن» قهوه (Blooming) ، آنگاه که آب بر جانش مینشیند و عطرِ آن آزاد میگردد. آن چند ثانیه سکوت، آن صبرِ هوشمندانه، همانجایی است که معنا متولد میشود.
تصور کن... عطرِ برخاسته از یک فنجان قهوه دمی با اصالتِ خاکهای اتیوپی، که رایحهی گلهای یاس را در فضای اتاق میپراکند، یا بافت مخملی و تیره یک اسپرسویِ دقیق که غبار خستگی را از ذهن میشوید. این تنها یک نوشیدنی نیست؛ معماریِ طعم است که تو را به خلوتی فاخر با خویشتن فرامیخواند.
در بوتیک قهوه امیدبخش، باور داریم که قهوه، نه یک عادت برای بیداریِ جسم، که بهانهای برای «بیدار ماندنِ جان» و اندیشیدن است.
اینجا، در بوتیک قهوه امیدبخش، ما تنها قهوه نمیفروشیم.
ما زمان میخریم.
ما سکوت میسازیم، معنا میآفرینیم.
و ما «امید» دَم میکنیم.
این دعوتنامهای است برای بازگشت به خویشتن.
برای یک «درنگِ معنادار».
راستاش را بخواهید؛ قهوه بهانه است!
مهم عطر امیدی است که چاشنی آن کردهایم تا به زندگیمان رنگی نو ببخشیم و کمی از این روزگار پر هیاهو فارغ شویم.
پس از سالها پژوهش در صنعت قهوه، بر آن شدیم که از آنچه به لحاظ فنی اندوخته بودیم، ارزشی استخراج نماییم که بتواند در کنار ابعاد مادی، تاثیرگذاریِ معنویِ هرچند ناچیزی نیز در زندگی افراد و در کُلی وسیعتر، در جامعه ایفا کند. آنچه بیدرنگ به ذهن میرسید «کمبود امید»، بهعنوان صفتی فزاینده در امتداد زمان بود. اما حقیقت آن است که ریشهی ناپیدایِ «امید»، بر «مَعنا» استوار است. گویی بیمعنا، تکیه بر امید بیمعناست! در لایهای عمیقتر، مَعنا را باید در مواجههای بیپرده با «خود» یافت؛ سفری در خلوت و درنگی در درون. آنچه به دنبال آن هستیم، ایجاد بهانهای برای یافتن همان لحظه خلوت است. خلوتی برای نگریستن، برای تامل و بُرون آمدنی معنادارتر.
با این مفروضه ذهنی که این مولفه، جانمایه بسیاری صفات دیگر در آدمیست و بهبود آن در بهبود سایر خصیصههای انسانی و به تَبَع آن کلیت جامعه نقشی پررنگ ایفا میکند، برند «بوتیک قهوه امیدبخش» را نهصرفا بهعنوان یک کسبوکار (که البته آن هم هست)، بلکه ناظر بر این معضلِ مزمنِ اجتماعی بنا نهادیم.

لیک دستیابی به این چشمانداز و رسالت بلند که سنگبنای برند بود، بدون پایهگذاری موثر اصول کسبوکار که بتواند بقای آن را تضمین نماید و تکیهگاهی مستحکم برای به ثمر رساندن مسئولیت اجتماعی خود باشد، در عمل نافرجام میمانست و از سویی خود تشدید کننده مفهومی تناقضآمیز با ماهیت برند، یعنی امید! از این رو، نهایت تلاشمان را در بهرهگیری از متخصصان حوزههای گوناگون نمودیم که علاوه بر ارائه محصول متمایز کیفی که بدون شک وظیفه اصلی برند است، بر کارکرد اجتماعی آن نیز تکیه کنیم.
بر این اساس، تلاش نمودیم که تجربهای بیبدیل از فرهنگ تخصصی قهوه را برای مخاطب به ارمغان آوریم. تجربهای که بر پایه ارائه دقیق و بینقص محصول و مهمتر از آن، ارائه جزئیات تخصصی و آموزش تکنیکهای دمآوری بنا شده است.
امیدمان این است که بُعدی بیانتها به ابعاد زندگیمان بیفزاییم تا کمی از هیاهوی محیط فارغ شویم.
روایت گفتمانی تازه در متن زندگی؛ با عطر قهوه و رنگ امید!
به حضور مغتنم شما در این جامعه دل سپردهایم.
با همراهیتان چراغ این محفل را روشن نگهدارید!
چالشهای کوچک و بزرگ را از سر گذراندیم تا این کسبوکار ریشه دواند؛ و در پس آن جامعهای صمیمی از افرادی گرد آید که بتوانیم امید بخش زندگیشان باشیم.
در شخصیت بوتیک قهوه امیدبخش، اصالت، نوآوری و عشق به تعالی را پروراندیم تا با رویکردی کاملا داینامیک، امیدبخش بودنمان را روزبهروز پررنگتر کنیم.